DE film van de jaren 80, ons lief en leed, de film die ons meer begrip gaf en ons beter liet nadenken over de personen die we elke dag tegenkomen. The Breakfast Club is een film die veel mensen aansprak en nog steeds aanspreekt. Het gaan over een belangrijk onderwerp, en je ziet de kant die mensen vaak voor zichzelf houden.
Je komt in het begin erachter dat ze daar allemaal zijn voor nablijven op de zaterdag, en gelijk duik je al mee in het verhaal. Het is duidelijk dat de filmmakers ‘’die typetjes’’ die rondlopen op school op de voorgrond wilde brengen. Je hebt ‘’the brains, the athlete, basket Case, Princess and criminal’’ zoals ze in de film beschrijven. Het is ook interessant om te zien hoe deze typetjes zich vanaf moment 1 gedragen. Iedereen kruipt in zijn of haar rol. Ook is er meteen al humor om volop van te genieten en in te duiken.
Wat ik goed maar ook riskerend vind aan de film is dat doordat die leerlingen heel de dag lang vastzitten in dat lokaal omdat ze moeten nablijven, dus dat geeft jou als kijker ook een heel bevrijdend en spannend gevoel als er opeens wat regels worden overtreden. De spanning wordt ook goed opgebouwd als iedereen langzaam zijn rol aan het uitstappen is.
Tieners met problemen, allemaal andere problemen die er ook allemaal anders mee omgaan. Wanneer ze allemaal wat aan elkaar gewend zijn geraakt begint het opengooien van de emoties, en dan wordt pas echt duidelijk waarom deze film zo goed gemaakt en bedacht is. Want gaat het schoolwerk daadwerkelijk allemaal zo makkelijk voor the brains en geniet die princess wel zo van die populariteit? Dit laat zo goed zien dat niet alles is wat het lijkt, en dat je niet alles moet geloven wat je ziet. Je weet namelijk niet wat er in iemand zijn hoofd omgaat.
Het acteerwerk in deze film is ook echt fenomenaal, deze acteurs zijn hierna ook allemaal zeer bekend geworden. Het succes van The Breakfast Club was er al snel bij. Ook is het acteren heel puur, en er is echt goed rekening gehouden met wie wat zegt en hoe dat dan bij de ander binnenkomt. Ik heb zeer veel respect voor alle mensen die hebben meegewerkt aan deze film, want het heeft veel levens veranderd. Tot de dag van vandaag praten mensen er nog steeds over en het is al 38 jaar geleden. Een belangrijk moment in de film maar zeker ook in het echte leven is als je door begint te krijgen dat we allemaal eigenlijk meer op elkaar lijken dan we op het eerste gezicht vaak denken.
Ik vind de karakters goed bedacht en uitgevoerd. Ik denk dat bijna iedereen zich wel in iemand of zelfs meerdere karakters een beetje kan vinden. Er zitten veel herkenbare momenten in en ook veel momenten waar je echt van kunt mee genieten. De muziek is zeker ook een pluspunt aan deze film, ik bedoel maar alleen al Simpele Minds met Don’t You(forget about me) is echt al wauw op zichzelf.
Het einde van deze film is een einde dat mij altijd zal raken en ook een reden zal zijn om deze film opnieuw te kijken, omdat het simpelweg zo enorm goed is. Ik raad het mensen zeker aan deze film een keer te kijken, het is echt worth the watch!
Voor als we elkaar binnenkort niet meer spreken, oordel niet te snel, geniet en vergeet niet om te luisteren naar een goed lied.
‘’Sincerely Yours… The Breakfast Club.”